Het noordereiland, de terugkomst en bedankjes

Jeetje, ik wilde nog even een laatste reisverslag maken van de laatste tijd en ik wist dat de vorige een tijdje terug was maar dat ik toen nog in Wellington was, dat had ik niet verwacht! Het zal dus nog wel een heel verhaal worden, bereid je er maar op voor!

Ik zei in het vorige verslag dat we een paar dagen in Wellington zouden blijven, dit zijn uiteindelijk maar twee nachten geworden. Het is een erg leuke stad en er is veel te doen, maar het was lastig om onze auto kwijt te kunnen. We zijn in die twee dagen drie keer naar het te papa museum geweest (we moesten weg om de auto te verplaatsen en met sluitingstijd waren we nog niet klaar). Echt een must-do als je in Wellington bent! Met de cable car zijn we naar boven op de berg geweest met een prachtig uitzicht over de stad en de botanische tuinen. Tussendoor de auto weer verzet wat nogal moeite kostte (een uur gewacht op een plek), en toen kregen we van een jeugdopvang drie zakken met broden, muffins, belegde broodjes etc als opkikkertje. Super lief en hier hebben we dan ook nog wel een paar dagen van genieten :)

Na Wellington reden we via de westkust naar New Plymouth. Hier zijn we in een spontane bui op bezoek gegaan bij de moeder en zus van Stacey die we op het zuidereiland hadden ontmoet. Hartelijk welkom en een gezellige middag. We wilden eigenlijk mount taranaki beklimmen maar hier was het weer te slecht voor. Toen besloten we snel door te rijden naar Turangi, waar we drie nachten verbleven. In een van deze dagen wilde ik de tongariro alpine crossing lopen. Het weer was niet vaak goed genoeg, dus het was duimen want we hadden ook geen tijd om nog langer te blijven. Gelukkig kon het de tweede dag doorgaan! Samen met twee duitse jongens uit het hostel heb ik hem gelopen. Het was echt een prachtige tocht, door de sneeuw en de wind (het was echt ijskoud daarboven), maar het klaarde later op en het uitzicht was prachtig! Ook heel bijzonder en ook wel een beetje spannend om over een vulkaan te lopen die twee jaar geleden nog uitgebarsten is. De rook kwam nog uit de vulkaan en op sommige plaatsen konden we onze handen opwarmen aan de berg. Heel bijzonder!

Na een goede nacht slaap reden we door naar Taupo waar Anneke ging skydiven (nee, ik hoefde niet). Super stoer maar ik was wel blij toen ze weer veilig op de grond stond ;) Het was weer eens mooi weer dus daarna de auto aan de kant gezet en lekker bij het meer gezeten.

De volgende bestemming was Rotorua. Ik snap niet dat hier mensen willen wonen. Het is zeker een stad om te bezoeken als toerist, vanwege de kokende modderpoelen en meren. Zelfs putten koken over (door geothermische activiteit, het grondwater wordt zegmaar opgewarmd door een vulkaan). Wederom bijzonder om te zien maar de stad stinkt daardoor wel naar zwavel en rotte eieren.

Na twee nachten zijn we gevlucht naar de waitomo caves waar we gingen wild water raften. We kregen een trekkerband onder onze kont en daarop dreven we door de grot. Twee keer moesten we van een waterval afspringen. Het was pikdonker en we hadden alleen de lampjes op onze helm maar het was weer erg mooi om een grot van binnen te zien. De grot zat vol met gloeiwormen, ook grappig om eens te zien. We gingen overnachten in een hostel in de buurt, maar sliepen weinig. We deelden een kamer met een man die alleen maar geluidjes lag te maken en lag te tikken en te lachen. Hij ging steeds in en uit bed, licht aan en uit, en hij vergiste zich ook nog in welk bed van hem was, maar we hadden het idee dat hij ofwel drugs had gebruikt of psychotisch was dus we durfden er niet zo goed wat van te zeggen omdat we niet wisten hoe hij zou reageren. In de ochtend hoorden we dat hij inderdaad was weggelopen uit een psychiatrische kliniek. Lekker dan.

We waren nu in de buurt van Jack (familie), dus die gingen we opzoeken. Erg gezellige dagen gehad, leuk om te zien hoe zij daar wonen en de boerderij runnen.

De laatste 1,5 week gingen we naar Coromandel en Northland (het gebied boven Auckland). Hier zijn veel mooie stranden en we wilden onze reis afsluiten met relaxen op het strand. We hadden tot dan toe vooral veel gereisd en weinig rust genomen dus hier hadden we wel zin in. Helaas heeft het deze tijd voornamelijk geregend dus deze plannen vielen in duigen. Gelukkig was het wel mooi weer toen we naar de cathedral rock gingen bij coromandel. Google maar of zie fb, echt een mooie plek! In Northland was het hoogtepunt cape reinga, waar een groene en een blauwe oceaan bij elkaar komen. Op de heenweg was het hartstikke mistig en konden we bijna niets zien, maar toen we bij de cape waren klaarde het toch nog op en konden we zien waar we voor kwamen! Op de momenten dat we dan echt droog weer nodig hebben dan hadden we het toch wel. Verder hebben we één nacht op het strand doorgebracht, op hot water beach. Als je op de juiste plek een gat graaft dan is daar warm water en kun je heerlijk chillen. Overdag zijn er honderden mensen op het strand en daarom gingen wij 's nachts. Om 3 uur was het eb en lagen we lekker in de kuil, samen met 4 mensen uit zwitserland. Bij ons hoofd was het water koud maar onze voeten en billen verbranden bijna zo heet. Ik zeg nog maar eens dat het bijzonder was ;)

Aangezien er verder niet zoveel te doen was als het geen mooi weer was, gingen we twee dagen eerder terug naar Auckland, naar familie van Anneke. Gelukkig konden we hier eerder terecht want het is toch leuker dan in een hostel zitten. Zij hebben ons de stad laten zien en op de dag van vertrek was het zowaar nog mooi weer en konden we nog even een strandwandeling maken. Heerlijk afscheid van Nieuw Zeeland.

En helaas komt aan al het moois een eind en moesten we weer in het vliegtuig terug. Na een uurtje of 30 en zonder problemen kwamen we aan op schiphol waar een heel ontvangstcomite stond te wachten! Nu ben ik alweer een paar dagen thuis en bijna over mijn jetlag heen. Nu rest nog de (bijna 10.000) foto's te bekijken en natuurlijk komt er een fotoboek.

Iedereen bedankt voor de lieve berichtjes! Ondanks dat ik op deze blog niet zozeer gereageerd heb (sorrrie), vond ik het erg leuk om ze te krijgen en te zien hoeveel mensen me gevolgd hebben :) Als je een droom hebt om te gaan reizen en er is een mogelijkheid om te gaan, ga dan! Ik heb er ontzettend van genoten en had dit nooit willen missen! En ondanks dat er moeilijke momenten waren en ik wel wat grenzen heb moeten verleggen en ik dingen moest doen die ik eigenlijk liever vermijd, was het een ervaring om nooit te vergeten. Dus niet twijfelen, maar gewoon doen!

Dan nog bedankt aan Haakman die dit mede mogelijk gemaakt heeft, en aan alle collega's in Nieuw Zeeland en alle anderen die we ontmoet hebben. Ik zal nog veel aan jullie denken!

En een speciaal bedankje aan Anneke, mn reismaatje met wie we lief en leed gedeeld hebben. Het was echt top!

Prettige feestdagen!